vandaag op zweinstein 3

oké omdat het ander topic een beetje vol stond gaan we hier weer verder.

voor de duidelijkheid:
deze rpg speelt zich nu op Zweinstein af. Iedereen speelt zichzelf rondhossend, dansend, springend,... in de gangen van Zweinstein.

Laten we beginnen bij een nieuw schooljaar...

off: ik zou wel willen meedoen, maar dan is het misschien ff handig als ik wist wat er zoal al gebeurd is...

Ik denk dat we beter opnieuw kunnen beginnen... in zeker zin... aangezien Sluip voorlopig niet meer kan deelnemen aan het RPG...

Verder echt samenvatten wat er is gebeurd in de afgelopen 100 pagina's is een beetje moeilijk... het was in ieder geval een waar drama.

We zijn nu net begonnen aan een nieuw schooljaar, dus... dat maakt het waarschijnlijk wat makkelijker om binnen te vallen.

uhu ben het 100% mee eens ik ga de vorige post allemaal verwijderen zodat we opnieuw kunnen beginnen

Oké, zal ik beginnen dan?

Christa:
'Momiji, gaat het wel?' vroeg ze toen ze haar afwezig zag kijken tijdens de les. Bezorgd keek ze haar aan. Vaak was ze druk en opgewonden, tenminste, in de tijd die ze tot nu toe met haar had doorgebracht... 'Je bent hardstikke rustig, normaal ben je zo druk!' zei ze dan ook tegen Momiji.

[Opnieuw beginnen hè? Ach ja... Aangezien we dus toch soort van halverwege het verhaal binnenvallen zal ik mijn karakter even kort introduceren.
Ik speel het RPG op het moment met Momiji, ze is een 7e jaar student aan Zweinstein, maar het is pas haar 1e jaar dat ze hier doorbrengt. Tot op dat moment deed ze altijd aan thuisstudie. Haar ouders overleden [ik weet nog niet precies hoe] toen ze 5 jaar oud was. Sindsdien woont ze samen met haar 1-jaar oudere broer Hiroki in een moeras ver van de bewoonde wereld. Daar houdt ze er nogal veel vreemde huisdieren op na die nog wel eens ziek willen worden. Gelukkig heeft ze haar eigen persoonlijk "dierengenezer" genaamd Riku. Hij is de vriend van haar broer. Hij verloor gelijktijdig met Momiji en Hiroko zijn ouders. [op dezelfde manier] Hiroki is nooit naar Zweinstein gegaan en Riku is het jaar ervoor afgestudeerd. [zonder diploma overigens, aangezien hij door omstandigheden niet aan de laatste exams deel kon nemen] Het komt uiteindelijk door Riku dat Momiji het laatste jaar aan Zweinstein volgt.... so, Here we go!]

Momiji keek met een treurige glimlach naar Christa.
'Af en toe gaat het wat minder.' mompelde ze. 'We kunnen er niet omheen als vrouw...' Ze zuchtte en liet zich voorover vallen op haar tafel.
'Hoe lang duurt deze dag nog?' mompelde ze.

off: ik zal eventjes mijn personage beschrijven en zal ervoor zorgen dat het kan kloppen...
Haar naam is Judy en zit in haar laatste jaar van Zweinstein en zit in de afdeling Huffelpuf. Ze is een zeer mysterieuze meid en praatte vroeger nauwelijks met iemand. Ze loopt vaak in het zwart en is een lopende encyclopedie als het gaat over mensenkennis, ook over fabeldieren weet ze heel erg veel. Thuis wordt ze geslagen en seksueel mishandeld door haar vader en drie jaar oudere broer. Ze spreekt er met niemand over en als ze het echt niet red begint ze zich te snijden. Binnenin haar eigen afdeling heeft ze weinig vrienden. Nu ze 17 is, wil ze haar leven veranderen. Ze wil vrienden en weg van thuis, maar ze heeft geen idee of er wel mensen zijn die haar willen. Ze twijfelt vaak aan zichzelf en brengt veel tijd alleen door of blijft in klaslokalen achter om te helpen op ruimen.

Judy zat een paar banken achter Momiji en Christa en vroeg zich af over wat ze het zouden hebben. Eigenlijk zou ze er zich niet mee moeten moeien, maar de laatste tijd wilde ze gewoon meer betrokken worden bij dingen die haar leeftijdsgenoten deden. Momiji leek wat ziek in haar ogen, maar ze wist niet of die twee het zouden appreciëren als ze zou vragen of alles wel goed was met hun...

off: kzal ook eerst mijn personage schetsen.
Elyssa is een zeer optimistische meid, die soms (door een te veel aan suiker [Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.] ) andere wel eens op de zenuwen kan werken met haar energieke buien. Zelf is ze niet snel om mensen te veroordelen en draagt ze eerlijkheid en trouw in een hoog vaandel (vandaar is ze ook een Griffoendor). Ze is spontaan, rechtuit en draagt haar hart op haar tong waardoor ze soms dingen zegt die ze beter niet zegt. Ze is ook een zevende jaars. Ze is zeer sportief en zit liever op het zwerkbalveld dan in de lessen (ze is dan ook aanvoerder van het zwerkbalteam). Haar laatste jaar wil ze vooral zoveel mogelijk plezier en nieuwe vrienden maken.

Elyssa kwam alweer te laat binnengestommeld tijdens de les. 'Sorry professor, ik ... euh ... kon mijn schoolboeken niet vinden.' Nog een paar excuses en een waarschuwing verder, zette ze zich neer op de enige overige plaats, naast Judy. 'Hallo,' fluisterde ze, 'ik ben Ellyssa.'

Judy keek om toen de deur open ging en rolde eventjes kort met haar ogen toen ze zag dat die ene van Griffoendor nog maar eens te laat kwam in de les. Dat was iets wat haar nog nooit was overkomen, soms stond ze zelfs veel te vroeg aan het lokaal te wachten. Ze glimlachte naar het meisje toen die naast haar was komen zitten. "Ik ben Judy..." zei ze toen fluisterend terug tegen Ellyssa. Daarna schoof ze haar notities die ze al had van deze les naar haar toe. "Wil je overschrijven?" vroeg ze toen rustig.

'Oh dankjewel, maar ik weet iets sneller' en ze fluisterde een kopieer spreuk. Ze schoof de notities terug 'En vraag maar als je ooit iets nodig hebt.' De rest van de les deed ze haar best om op te letten. Ze kon het echt gebruiken, want het jaar was nog maar net begonnen en ze liep al achter.

"Ik laat het je wel weten als je wat voor me kunt terug doen..." zei ze zacht terug en lette de hele les goed op. Ze maakte duidelijke notities en deed haar uiterste best om geen enkele seconde met haar gedachten af te dwalen van de leerstof materie. Haar blik ging wel af en toe de klas rond, maar geen enkel woord van de professor ging bij haar verloren.

(Dan blijf ik uiteindelijk maar niet achter, dus stel ik mijn personage ook maar voor. Ik ben Christa, een rustig persoon die graag andere mensen helpt. Haar vader is afgelopen jaar vermoord door haar opa, en daar heeft ze heel lang mee gezeten. Nu, dit nieuwe jaar, is het wel weer verwerkt. maar ze mist haar oude maatje Riku, die vorig jaar op Zweinstein zat. Ze is/was verlieft op hem.)

Christa:
Ze zag iemand binnen komen, maar lette er niet zo op omdat ze nog steeds naar Momiji keek. 'Ja, dat kan je inderdaad hebben... Kan ik iets voor je doen?' Daarna keek ze heel even naar achter, en zag Elyssa en een meisje van Huffelpuf. Ze zwaaide even naar Elyssa, die ze wel vaker aan de tafel van Griffoendor had gezien. Daarna keek ze weer naar Momiji.

off: ik zal ook even mijn schetsen. Ik ben Veronique ik ben de dochter van Anderling mijn vader is een dreuzel. Ze was vorig jaar niet zo vaak op zweinstein omdat haar vader bedreigd werd. daardoor miste ze christa vaak ze was haar beste vriendin. Maar omdat alle problemen van de baan is komt ze dit jaar gewoon terug.


veronique:
Liep door de gangen van zweinstein *toch heerlijk een lesuur vrij* dacht ze. en ze liep verder naar de grote zaal en begon rustig te eten. Ze keek ondertussen rond of ze iemand bekend zag.

Momiji schudde haar hoofd.
'Je kunt niets doen... ik moet het gewoon over me heen laten komen en over een week voel ik me weer perfect.' Ze forceerde zichzelf tot een glimlach. 'Niet dat het daardoor dragelijker wordt.' Ze zuchtte en besteedde vrijwel geen aandacht meer aan de les die voor haar werd opgedreund. Nog besteedde ze aandacht aan alle gebeurtenissen om haar heen.

Christa:
'Oke, als jij het zegt...' Daarna keek ze weer naar voren, en ze lette weer op, hoewel ze wel al een belangrijk deel had gemist.... Ondertussen tekende ze wat in haar schrift, om verveling tegen te gaan.

Eindelijk was de les gedaan. Elyssa leunde achteruit en slaakte een zucht. Voordat ze snel al haar spullen van haar bureau in haar schooltas kieperde. 'Euhm, ik zie je nog wel en nog eens bedankt.' Zei ze haastig en ze vloog alweer het klaslokaal uit. Ze was van plan nog vlug naar de leerlingenkamer te rennen en wat spullen op te halen voor haar volgende les. En als ze niet snel was zou ze nog te laat komen in de volgende les. En Anderling was niet bepaald de persoon die haar er met een waarschuwing zou laten gaan.

Christa:
Toen de les voorbij was liep ze het lokaal uit. Ze had Veronique nog niet gezien dit jaar, ook niet in de trein. Ze liep naar de Grote Zaal, waarom wist ze niet. Maar Veronique zat er wel! Ze rende naar haar toe, en omhelsde haar. 'Veronique! Lang niet gezien! Hoe is het? Waar was je vorig jaar aan het eind van het jaar? Ik wil alles horen!' Hopelijk had ze geen les, net als zijzelf...

Judy liep rustig de les uit, ze hoefde op niemand te wachten en niemand op haar, dus had ze altijd alle tijd om wat te doen en hoefde ze weinig rekening mee te houden. Na deze les had ze nog een les verzorging van Fabeldieren, die les vond ze zo leuk, omdat ze de enige was die in de PUIST-klas zat bij Hagrid. Ze had namelijk gekozen voor het vak en niet specifiek voor de leerkracht. Hagrid maakte er ook nooit van als ze te laat of te vroeg was, hij was gewoon steeds blij dat ze afkwam en dat vond ze zelf al heerlijk. Had ze op z'n minst nog iemand die echt blij was om haar telkens te zien. Ook buiten de lessen sprak ze eens geregeld met de halfreus.

Momiji merkte het nauwelijks op dat de les was afgelopen. Tegen de tijd dat ze het wel door kreeg was Christa al tussen de mensen verdwenen. Een beetje eenzaam stond ze in het lokaal, maar met de ogen van haar docent, waarvan ze de naam niet had onthouden, in de rug besloot ze in ieder geval het lokaal maar te verlaten.
Onzeker over welke kant ze eigenlijk opging dwaalde Momiji een beetje door de gangen. Uiteindelijk eindigde ze met bij de hoofdingang. Na enige twijfel opende ze de deuren en stapte naar buiten. Een frisse wind blies langs haar armen en ze rilde. De herfst kwam eraan. Het was niet bepaald weer vandaag om zonder mantel buiten te lopen. Ze besteedde echte geen aandacht aan dit feit en liep verder. Met het verboden bos in haar zicht besloot ze die kant op de gaan. Met een beetje mazzel was er geen docent in de buurt en kon ze even naar binnen lopen. Na alle verhalen die Riku haar had verteld moest en zou ze gewoon alle dieren in het bos leren kennen. Zelfs al had zij er maar 1 jaar voor en Riku had in 7 jaar nog niet eens alles gezien.
Ze bleef staan toen ze plotseling een klein huisje in zicht kreeg. Hoewel, klein kon je het niet echt noemen. Alle verhoudingen waren groot... wat... ze zuchtte... ze kon zichzelf wel slaan, dit was natuurlijk het huis van Hagrid. Riku had haar meerdere malen verteld over de goedaardige halfreus. Met een glimlach liep Momiji verder... ze zou hem graag ontmoeten, maar aan de andere kant kon ze hem misschien beter niet tegenkomen. Het was maar de vraag of hij haar toe zou staan het bos in te lopen. Hij was immers ook een leraar, niet?

Judy stond met hagrid in zijn moestuin te helpen, ze waren bezig voedsel te maken voor de Aswinders die ze in het begin van het jaar gekocht hadden en samen nu verzorgden. De eieren gaven ze dan aan Poppy of Professor Sneep. Straks zouden ze samen het verboden bos in gaan om de eenhoorns op te zoeken. Judy liep even om het huisje heen om in het huis van Hagrid muil te halen en een stuk touw. Ze deed de deur open, nam een stuk touw en liet Muil naar buiten lopen. Met moeite sloot ze de deur terug en draaide zich om. Stond daar niet een zevende jaars van Griffoendor? Ze had geen idee, ze kende weinig namen.
Het touw gooide ze om haar schouder heen. "Hagrid, heb je nog wat nodig buiten touw?" riep ze. "Neem mijn kruisboog en lantaarn ook effe!" hoorde ze hagrid roepen. Ze zuchtte, legde het touw op de grond en ging terug naar binnen. Ze nam twee lantaarns en zette die buiten. Daarna nam ze met moeite de kruisboog op en liep terug naar buiten. Het meisje van Griffoendor stond daar nou nog steeds, maar Judy had geen idee of ze tegen haar moest praten of niet. Ze keek om toen Hagrid van achter zijn huisje kwam en glimlachte naar hem. "Klaar om de eenhoorns te zoeken?" hoorde ze hem zeggen en ze knikte.

Elyssa was nog net op tijd voor haar les in transfiguratie. Ze was wel één van de laatste mensen die binnen kwam. Dat betekende weer een plaats vooraan. Ze gooide haar tas met een smak neer naast haar stoel. Hier had ze echt geen zin. Buiten dat ze het zich nu niet kon veroorloven te dagdromen, professor Anderling zou ook meteen doorhebben dat ze niet geoefend had. Ze was echt aan het twijfelen om weer naar de leerlingskamer te gaan, toen professor Anderling binnen kwam.

veronique zag dat christa eraan kwam en ze omhelsde haar terug.
"ey meid alles gaat goed met mij, er waren weer problemen met de familie maar die zijn allemaal opgelost. Ik moest weer naar daar en ginder ik heb zelfs mijn diploma verschijnselen behaald deze zomer. En hoe gaat het met jou meid?" vroeg ze

Momiji's ogen knipperden toen ze een meisje langs zag lopen. Waren er lessen op het moment? Ze kon zich vaag herinneren dat ze haar eerder had gezien. Maar meer dan een vage herinnering was het niet. Niet dat er meer te verwachten viel op dit moment. Ze keek toe hoe het meisje een aantal spullen meesjouwde.
Haar oren spitsen zich echter toen ze iets hoorde over eenhoorns opzoeken. Zonder dat ze er erg in had kwamen haar voeten in beweging en waarschijnlijk voordat het meisje of Hagrid ook maar de kans kregen om iets te zeggen vroeg ze al: 'mag ik ook mee naar de eenhoorns?!' Het enthousiasme wat ze vanochtend was kwijtgeraakt keerde plotseling terug. Ze wilde mee naar de eenhoorns!

Judy keek haar aan, ze wist dat ze vrienden was met Christa, maar daar bleef het bij. Ze keek naar Hagrid, het was aan hem om te beslissen of er anderen mochten aansluiten op zijn les. Ze zag Hagrid knikken "waarom ook nie..." hoorde ze hem zeggen. "Tis wel les vo Judy, maar ik denk dat ze dat nie erg vind dat der iemand bij komt..."
Judy keek haar aan. "Ik ben de enige in zijn PUIST-Klas..." legde Judy toen aan haar uit "Hou je van fabeldieren, anders kun je vast wel in de lessen aansluiten. Dan ben ik niet meer de enige en Hagrid vind het niet erg om nu aan 1 of twee les te geven." zei ze toen, vroeger zou ze nooit zo spontaan aan iemand vertellen, maar omdat ze haar leven dus wou veranderen deed ze dat toch. Ze wou plezier maken om haar trauma's te verwerken en om te kunnen stoppen met zichzelf te snijden.

'Yeey!' riep Momiji en ze sprong in the lucht. 'Ik zal proberen rustig te luisteren.' voegde ze er met een brede glimlach aan toe.
'Ik dacht er ook over om Verzorging voor Fabeldieren te gaan volgen dit jaar, maar op Riku's aanraden heb ik ervanaf gezien.' Bij het noemen van Riku's naam zag ze Hagrid's gezicht reageren, maar hij zei verder niets. 'Volgens hem zou ik niet veel bij kunnen leren in de les en alleen maar m'n tijd verspillen.' Ze grinnikte. 'Niet dat Hagrid niets zou weten, maar ik ben opgegroeit tussen de fabeldieren... Ik denk dat ik ondertussen zoveel verschillende dieren in m'n tuin houdt dat het te vergelijken valt met een dierentuin zoals dreuzels die hebben.' Ze zuchtte. 'Natuurlijk heb ik nog heel veel over ze te leren, maar... waarschijnlijk weet ik ondertussen meer over fabeldieren dan de gemiddelde leerling aan Zweinstein.' Ze glimlachte nog steeds. 'maar aangezien ik toch niets te doen heb op dit uur kom ik misschien wel vaker langs, als Hagrid er natuurlijk geen problemen mee heeft.'